Λούντεντορφ, Έριχ

(Erich Ludendorff, Κορουζέβνια 1865 – Τούτσινγκ 1937). Γερμανός στρατηγός. Στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου πολέμου διηύθυνε την πολιορκία της Λιέγης, η οποία έληξε με επιτυχία. Λίγο αργότερα μετατέθηκε στο Ανατολικό μέτωπο, στο επιτελείο της 8ης στρατιάς, υπό τη διοίκηση του στρατηγού φον Χίντενμπουργκ· έτσι άρχισε η συνεργασία τους, που διήρκεσε όλο το διάστημα του πολέμου. Η σύμπραξη των δύο αυτών διακεκριμένων στρατηγών είχε ως αποτέλεσμα τις νίκες του Τάνενμπεργκ και των Μαζουριανών Λιμνών. Το 1916, ο Χίντενμπουργκ διορίστηκε αρχιστράτηγος και ο Λ. ανέλαβε υπαρχηγός του γενικού επιτελείου, εξακολουθώντας να συνεργάζεται στενά με τον γηραιό στρατηγό. Η νέα του θέση τον καθιστούσε ικανό να επηρεάζει την όλη εξέλιξη του πολέμου. H επιρροή που ασκούσε ο Λ. στον Χίντενμπουργκ είχε σοβαρές συνέπειες για τη Γερμανία· ένα παράδειγμα της επιρροής που ασκούσε αφορά την απόφαση της διεξαγωγής του υποβρυχιακού πολέμου χωρίς περιορισμούς, γεγονός που προκάλεσε την επέμβαση των ΗΠΑ. Ο Λ. ήταν ακραιφνής υποστηρικτής του λεγόμενου ολοκληρωτικού πολέμου, δηλαδή της χρήσης κάθε μέσου για να επιτευχθεί πλήρης καταστροφή του εχθρού. Αμέσως μετά την ανακωχή, την οποία στην αρχή είχε υποστηρίξει και κατόπιν απέκρουσε, ο Λ. πήγε στη Σουηδία. Έπειτα από λίγους μήνες επέστρεψε στη Γερμανία και επέδειξε αβυσσαλέο μίσος απέναντι στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, ως εκπρόσωπος της Άκρας Δεξιάς. Οι ακραίες αντιδραστικές πολιτικές αντιλήψεις του αναμειγνύονταν με ένα είδος νεοειδωλολατρικής πίστης, που στηριζόταν στον μύθο της ανωτερότητας της γερμανικής φυλής· μάλιστα, οι αντιλήψεις αυτές τον παρακίνησαν να συμμετάσχει στο αποτυχημένο ναζιστικό πραξικόπημα του Μονάχου τον Νοέμβριο του 1923. Υπήρξε υποψήφιος για την προεδρία του Ράιχ στις εκλογές του 1925, αλλά συγκέντρωσε ελάχιστες ψήφους. Άφησε διάφορα κείμενα σχετικά με πολεμικά και πολιτικά θέματα.